سه شنبه, 17 مهر 1403   4. ربیع الاخر 1446
 
instagram twtr fbk telegram Aparat

نجوای سبز زمین

 

نویسنده: زهرا مرادی  کارشناس ارشد MBA؛ این آدرس پست الکترونیک توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید  )

 

روزها کوتاه و کوتاه‌تر شد و شب ها بلند و بلندتر. آنقدر بلند که یلدا شد. [1]

زمین شیفته‌ی روشنایی بود. دلتنگ نور.

گردید و گردید تا آنکه روشناییِ صبح بر تاریکیِ شب چیره شد.

لحظه‌ای را که دیگر شب طولانی‌تر از روز نبود، به جشن نشست. [2]

از شوق، شکفت.

شکوفه زد. نو شد. نوروز شد!

زمین خندید.

دستان سبزش را به سوی آسمان بی منتها بلند کرد و با آفریدگارش چنین نجوا کرد:

"ای تغییر دهنده‌ی جان‌ها و دیدگان؛

ای تدبیر کننده‌ی روزها و شبان؛

ای گرداننده‌ی حال آفریدگان؛

با ظهور آنکه وعده‌ی آمدنش را به عالمیان داده‌ای

– همو که زمینیان او را بودای پنجم، آواتارای دهم، سوشیانت، ماشیح آخر زمان، پسر انسان، مهدی موعود، ... می‌خوانند –

روشنایی را برای همیشه بر تاریکی و ظلمت پیروز گردان و حال ما را به بهترین حالات بگردان." [3]

 


www.mohammadivu.org.MOHR
 
 
 
 
 
 
   
 
 


[1]-  اشاره به کوتاه تر بودن مدت روز از مدت شب، در فصول پاییز و زمستان.

[2]-  اشاره به اعتدال بهاری که در آن طول روز با طول شب برابر شده؛ از آن به بعد روشنایی روز، بلندتر از تاریکی شب می‌شود.

[3]-  اشاره به دعای تحویل سال: "یا مقلّب القلوب و الابصار؛ مدبّر الیل و النهار؛ یا محوّل الحول و الاحوال؛ حوّل حالنا الی احسن الحال": مجلسى، محمد باقر. زادالمعاد. ص 328.

 

 

اضافه کردن نظر


کد امنیتی
تازه سازی

 

به ما بپیوندید: 

instagram twtr fbk telegram Aparat

  

 
امروز:امروز:1005
این هفته:این هفته:10069
در مجموع:در مجموع:7416184
Center
Pagerank