او در کتاب «الإمام الحسین فی حلة البرفیر» (امام حسین در جامه‌ی ارغوانی) پس از تحلیل مفصلی از شرایط تاریخی پس از رحلت پیامبر و زندگی حسین بن علی (ع) با نثری شاعرانه و بیانی ادبی از حادثۀ کربلا می‌نویسد... وی کتاب خویش را با این کلمات پایان می‌دهد:

او (امام حسین) به زمین افتاد ... خون سرخ او را فرا گرفت ... دستانش از خونش پر شد تا از او تشنگی را دور سازد ... نه از فرات بلکه او شیشه‌ای بلورین را پر ساخت تا آن را به ابر مردی که بیش از هزار سال از غیبت او می‌گذرد هدیه کند، تا قلم خود را با آن خون و آن مرکّب، سیراب کند و حماسه‌ی دیگری را بنگارد.   ادامه مطلب