نویسنده: زهرا مرادی
بشارت دهنده بزرگ الهی عیسی پسر مریم حدود سال 1 میلادی[1] در سرزمین فلسطین به دنیا آمد. به اعتقاد مسلمانان، عیسی مسیح از مادری باکره و پاکدامن متولد شد[2] و در همان گهواره، با مردم سخن گفت و ایشان را از پاکدامنی مادرش و پیامبری خود آگاه نمود.[3]
عیسی علیه السلام مانند سایر انبیاء، به ترویج پیام مشترک همهی پیامبران الهی پرداخت و مردم را به پرستش خدای یگانه و پیروی از عقل فراخواند.[4] عیسی مسیح، همگان را به دوری از شرک و پلیدی دعوت کرد و به آمدن آخرین پیامبر خدا که بر همهی عالمیان رحمتی از جانب پروردگار مهربان بود، بشارت داد.[5]
میلاد فرخندهی این بشارت دهندهی بزرگ خدا را به همهی جهانیان تبریک میگوییم و به بهانهی کریسمس، با پندهایی از عیسی بن مریم که در روایات اسلامی از ایشان نقل شده، آشنا میشویم:
- دنیا پل است؛ از آن بگذرید و آبادش مسازید.[6]
- خوش به سعادتِ آنان كه پاسى از شب را به عبادت مىگذرانند؛ آنها كسانى هستند كه نورى ماندگار به ارث مىبرند[7].
- درخت، كامل نمىشود مگر با میوهاى گوارا. همچنین دیندارى كامل نمىشود مگر با دورى از حرامها.[8]
- از نگاه [بد] بپرهیزید چراكه بذر خواهش را در دل مىکارد و نگاه كننده را همین فتنه بس است[9].
- خوشا به حال اصلاح كنندگان میان مردم؛ اینان در روز قیامت مقرّباناند.[10]
- خوشا به حال رحم کنندگان؛ آنها کسانی هستند که در قیامت بدیشان رحم میشود.[11]
- خوشا بحال آنان که [در امر آخرت] اندوهناکند، ایشانند که [در آخرت] خوشحال میشوند.[12]
- کلمهی حکمت، گم شدهی مؤمن است پس بر شما باد [طلب و ضبط آن] پیش از آنکه برداشته شود، و برداشتنش به [معنای] رفتن روایت کنندگانش است.[13]
- مردم را سرزنش میکنید تنها به این دلیل که حدس میزنید [کردار ناپسندی دارند]؛ اما خویشتن را با آنکه [به عیبِ خود] یقین دارید، سرزنش نمیکنید؟![14]
- اى بندگان دنیا! مثَل شما چون چراغی است كه به مردم روشنایى دهد امّا خود را بسوزانَد.[15]
- همچنان كه از مردم در عیان شرم دارید، از خداوند در نهان شرم بدارید.[16]
- علم را فرا بگیرید و آن را یاد بدهید.[17]
- همانا به آنچه که آرزو دارید نمیرسید مگر با صبر کردن بر چیزهایی که ناخوش دارید و آنچه را که اراده کنید به دست نمیآورید مگر با ترک کردن چیزهایی که به آن میل دارید.[18]
- [همانطور كه] خورشید مایهی روشنی هر چیز است، حكمت مایهی روشنی هر روح و روانی است و پرهیزكاری سرلوحهی هر حكمت است.[19]
- همانا [آنچنانکه] صیقل دادن و زنگ زداییِ شمشیر، آن را اصلاح میكند و جلا میدهد، حكمت نیز روح را صیقل میدهد و جلا میبخشد.[20]
- حكمت در قلب حكیم، مانند آبی که زمینِ مُرده را زنده میکند، دلِ صاحبش را زنده میكند و همانند نور در تاریكی است كه انسان در پرتو آن، میان مردم راه رود.[21]
[1] زمان دقیق تولد حضرت عیسی مشخص نیست و مورخین، آن را بین 6 سال پیش از میلاد تا 6 سال پس از میلاد تخمین زده اند. به طور نمونه بنگرید به:
Edwin D. Freed, Stories of Jesus' Birth , Continuum International, 2004, p 119.
Geza Vermes, The Nativity: History and Legend , London, Penguin, 2006, p 22.
James D. G. Dunn, Jesus Remembered , Eerdmans Publishing, 2003, p 324.
اکثر مسیحیان، 25 دسامبر را به عنوان میلاد عیسی بن مریم جشن میگیرند اما همانطور که اشاره شد در اینکه تاریخ تولد عیسی مسیح دقیقا چه روزی و یا حتی چه سالی است، سند موثق و قاطعانه ای وجود ندارد. بر اساس دایرة المعارف امریکانا (Encyclopedia Americana) جشن میلاد مسیح از قرنهای چهارم میلادی مطرح شده و بر طبق گفتهی دایرةالمعارف بریتانیکا (Encyclopedia Britannica) جشن 25 دسامبر از سنتهای مشرکان بوده که با مسیحیت در آمیخته. به عقیدهی برخی محققان، این تاریخ از آیینهای خورشیدپرستان که به مسیحیت گرویده بودند، اقتباس شده و در واقع روز «میلاد خورشید شکست ناپذیر» در بین میتراییسمها بوده. (بنگرید به: دایره المعارف کاتولیک، نیویورک، انتشارات رابرت اپلتون، چاپ 1911، ص 725.) گذشته از این، عده ای از مسیحیان با استناد به کتاب مقدس معتقدند میلاد مسیح نمیتواند در سرمای زمستان باشد؛ چراکه مثلا در انجیل لوقا آمده وقتی عیسی متولد شد، چوپان هایی همراه گلّهی خود در صحرا بودند (انجیل لوقا، باب 2، بند 8) و هیچ چوپانی در سرمای زمستان گلّه را به صحرا نمیبرد.
[2] "وَ مَرْیمَ ابْنَتَ عِمْرَانَ الَّتىِ أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِیهِ مِن رُّوحِنَا وَ صَدَّقَتْ بِكَلِمَاتِ رَبهِّا وَ كُتُبِهِ وَ كاَنَتْ مِنَ الْقَانِتِین" یعنی: مریم دختر عمران بانویی پاک دامن بود. ما در او از روح خود (روحی که خلق کرده بودیم و مخلوق ما بود) دمیدیم: قرآن کریم، سوره تحریم، آیه 12.
[3] "... قَالُواْ یا مَرْیمُ لَقَدْ جِئْتِ شَیئًا فَرِیا * یأُخْتَ هَرُونَ مَا كاَنَ أَبُوكِ امْرَأَ سَوْءٍ وَ مَا كاَنَتْ أُمُّكِ بَغِیا * فَأَشَارَتْ إِلَیهِ قَالُواْ كَیفَ نُكَلِّمُ مَن كاَنَ فىِ الْمَهْدِ صَبِیا * قَالَ إِنىِّ عَبْدُ اللَّهِ ءَاتَئنِىَ الْكِتَابَ وَ جَعَلَنىِ نَبِیا" یعنی: [قومش] گفتند: ای مریم، به یقین تو کار بسیار قبیح و زشتی انجام دادی. ای خواهر هارون، پدر و مادر تو بدکاره نبودند. [در این هنگام، مریم] به سوی نوزادش اشاره کرد. گفتند: چگونه با کودکی که در گهواره است، سخن بگوییم؟ [پس عیسی به سخن آمد و گفت:] من بنده خدا هستم. او کتابی آسمانی به من مرحمت کرده و مرا پیامبر خویش قرار داده است: قرآن کریم، سوره مریم، آیات 27 تا 30.
[4] "وَ إِنَّ اللَّهَ رَبىِّ وَ رَبُّكُمْ فَاعْبُدُوهُ هَذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِیم" یعنی: همانا الله پروردگار من و پروردگار شماست. پس او را بپرستید که راه مستقیم همین است: قرآن کریم، سوره مریم، آیه 36.
[5] "وَ إِذْ قَالَ عِیسىَ ابْنُ مَرْیمَ یبَنىِ إِسْرَ ءِیلَ إِنىِّ رَسُولُ اللَّهِ إِلَیكمُ مُّصَدِّقًا لِّمَا بَینَ یدَىَّ مِنَ التَّوْرَئةِ وَ مُبَشِّرَا بِرَسُولٍ یأْتىِ مِن بَعْدِى اسمُهُ أَحْمَدُ" یعنی: و [به یاد آور] هنگامى را كه عیسى پسر مریم گفت: «اى فرزندان اسرائیل، من فرستادهی خدا به سوى شما هستم. تورات را كه پیش از من بوده تصدیق مىكنم و به فرستادهاى كه پس از من مىآید و نام او «احمد» است بشارتگرم.»: قرآن کریم، سوره صف، آیه 6.
[6] "إِنَّمَا الدُّنْیا قَنْطَرَةٌ فَاعْبُرُوهَا وَ لَا تَعْمُرُوهَا": بحارالانوار، ج 14، ص 319.
[7] "طُوبى لِلَّذینَ یتهَجَّدونَ مِن اللَّیلِ، اُولئكَ الّذینَ یرِثونَ النُّورَ الدّائِمَ": همان، ص 314.
[8] "إنَّ الشَّجَرَةَ لاتَكمُلُ إلاّبِثَمَرَةٍ طَیبَةٍ كَذلِكَ لایكمُلُ الدِّینُ إلاّ بِالتَّحَرُّجِ عَنِ المَحارِمِ": همان، ص 315.
[9] "إیاكُم وَالنَّظرَةَ فَإنَّها تَزرَعُ فِی القُلُوبِ الشَّهوَةَ و كَفى بِها لِصاحِبِها فِتنةً": همان، ص 306.
[10] "طُوبى لِلمُصلِحینَ بَینَ النّاسِ اُولئكَ هُمُ المُقَرَّبونَ یومَ القِیامَةِ": همان، ص 304.
[11] "طُوبَى لِلْمُتَرَاحِمِینَ أُولَئِكَ هُمُ الْمَرْحُومُونَ یوْمَ الْقِیامَة": همان، ص 304.
[12] "طُوبَى لِلْمَحْزُونِینَ هُمُ الَّذِینَ یسَرُّون": همان، ص 304.
[13] "أَنَّ كَلِمَةَ الْحِكْمَةِ ضَالَّةُ الْمُؤْمِنِ فَعَلَیكُمْ قَبْلَ أَنْ یرْفَعَ وَ رَفْعُهُ أَنْ یذْهَبُ رُوَاتُه": همان، ص 305.
[14] "تَلومونَ النّاسَ عَلَى الظَّنِّ ولاتَلومونَ أنفُسَكُم عَلَى الیقینِ": همان، ص 305.
[15] "یا عَبیدَ الدُّنیا! إنَّما مَثَلُكُم كَمَثَلِ السِّراجِ یضیئُ لِلنّاسِ ویحرِقُ نَفسَهُ": همان، ص 305.
[16] "اِستَحیوا اللّه َ فی سَرائِرِكُم كَما تَستَحیونَ النّاسَ فی عَلانِیتِكُم": همان، ص 305.
[17] "تعلّموا العلم و علّموه": الجواهر السنیة فی الاحادیث القدسیة، ص 231.
[18] "إِنَّکُمْ لَا تُدْرِکُونَ مَا تَأْمُلُونَ إِلَّا بِالصَّبْرِ عَلَى مَا تَکْرَهُونَ وَ لَا تَبْتَغُونَ مَا تُرِیدُونَ إِلَّا بِتَرْکِ مَا تَشْتَهُون": همان، ص 315.
[19] "اِنَّ الشَّمْسَ نُورُ كُلِّ شَی ء، وَ اِنَّ الْحِكْمَةَ، نُورُ كُلِّ قَلْبٍ وَ التَّقوی رَأسُ كُلِّ حِكْمَةٍ": تحف العقول، ص 512.
[20] "اِنَّ الصَّقالَة تُصْلِحُ السَّیْفَ، وَ تَجْلُوهُ، كَذلِكَ الْحِكْمَةً لِلْقَلْبِ تَصْقِلُهُ وَ تَجْلُوهُ": همان.
[21] "الحکمة ... هِیَ فی قَلْبِ الْحَكیم مِثْلُ الْماء فی الأرْضِ الْمَیْتَةِ، تُحْیِی قَلْبَهُ كَما یُحْیِی الْماءُ الأرْضَ الْمَیْتَةِ، وَ هِیَ فی قَلْبِ الْحَكیمِ مِثْلُ النُّورِ فی الظُّلْمَةِ یُمْشی بِها فی النّاسِ": همان.
امروز: | 1026 | |
این هفته: | 10090 | |
در مجموع: | 7416205 |