دعای روز شنبه؛ دعای 253 صحیفه سجادیه جامعه

 بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خدا که رحمتش فراگیر و مهربانی‌اش همیشگی است

بِسْمِ اللّٰهِ کَلِمَهِ الْمُعْتَصِمِینَ وَمَقالَهِ الْمُتَحَرِّزِینَ،

به نام خداوند، همان کلمه‌ای که پناه‌جویان به آن تمسک می‌جویند، و سخنی که اهل پرهیز و محافظت بر زبان می‌آورند.

 وَأَعُوذُ بِاللّٰهِ تَعَالَی مِنْ جَوْرِ الْجَائِرِینَ، وَکَیْدِ الْحَاسِدِینَ، وَبَغْیِ الظَّالِمِینَ،

و به خداوند بلندمرتبه پناه می‌برم از ستم ستمگران، از نیرنگ حسودان، و از تجاوز ظالمان.

 وَأَحْمَدُہُ فَوْقَ حَمْدِ الْحَامِدِینَ.

و او را فراتر از حمد ستایشگران، می‌ستایم

اَللّٰهُمَّ أَنْتَ الْوَاحِدُ بِلَا شَـرِیکٍ، وَالْمَلِکُ بِلَا تَـمْلِیکٍ،

بار الها! تویی آن یگانۀ بی‌همتا، و پادشاه علی الاطلاق؛

لَا تُضَادُّ فِی حُکْمِکَ، وَلَا تُنَازَعُ فِی مُلْکِکَ،

هیچ‌کس در فرمانروایی‌ات با تو معارض نیست و در پادشاهی‌ات با تو نزاع نمی‌کند.

أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَرَسُولِکَ،

از تو می‌خواهم بر محمد، بنده و پیامبرت درود فرستی،

وَأَنْ تُوزِعَنِی مِنْ شُکْرِ نُعْمَاکَ[1]  مَا تَبْلُغُ بِی غَایَهَ رِضَاکَ،

و به من توفیق سپاسگزاری از نعمت‌هایت را عطا فرمایی، آن‌گونه که مرا به نهایت خشنودی‌ات برساند.

وَأَنْ تُعِینَنِی عَلَی طَاعَتِکَ، وَلُزُومِ عِبَادَتِکَ وَاسْتِحْقَاقِ مَثُوبَتِکَ بِلُطْفِ عِنَایَتِکَ،

و از تو می‌طلبم که به لطف توجهت، مرا بر طاعت و پای‌بندی به بندگی‌ات و شایستگی دریافت پاداش و کرامتت یاری دهی.

وَتَرْحَمَنِی بِصَدِّی عَنْ مَعَاصِیکَ مَا أَحْیَیْتَنِی

و تا زنده‌ام، به واسطۀ دوری از گناهان بر من رحم آوری؛

 وَتُوَفِّقَنِی لِمَا یَنْفَعُنِی مَا أَبْقَیْتَنِی،

و در روزهای باقی‌ماندۀ عمرم، توفیق انجام آنچه برایم سودمند است، عطا فرمایی.

 وَأَنْ تَشْـرَحَ بِکِتَابِکَ صَدْرِی، وَتَحُطَّ بِتِلاوَتِهِ وِزْرِی،

و سینه‌ام را با کتاب خود گشاده گردانی، و با تلاوت آن گناهانم را فرو ریزی؛

 وَتَـمْنَحَنِی السَّلَامَهَ فِی دِینِی وَنَفْسِی، وَلَا تُوحِشَ بِی أَهْلَ أُنْسِی،

و مرا در دین و جانم، سلامت بداری، و آنان که مایۀ انس و آرامشم هستند را از من وحشت‌زده نکنی.

 وَتُتِمَّ إِحْسَانَکَ فِیمَا بَقِیَ مِنْ عُمْرِی[2]  کَمَا أَحْسَنْتَ فِیمَا مَضَی مِنْهُ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.

و مهربانی و احسان خود را را در باقی‌ماندۀ عمرم، همان‌گونه که تا امروز بر من ارزانی داشتی، به تمام برسانی ای مهربان‌ترین مهربانان.

[1]  . نَعْمَائِکَ / نَعْمَاکَ

[2]  . عُمُرِی

• بعدی >